Güneş İle Denizin Hikayesi

Güneş Sordu Deniz’e
Gece bensiz ne’ylersin?
Dedi D eniz Ay’layım
Ben sensiz de varım

Güneş bir an duraksadı.
Varlığının anlamını sorguladı.
O denizle bir bütündü
Deniz onu nasıl yok sayardı?

Güneş sakladı kendini
Gri bulutların ardına
Görünmesini istemiyordu belli ki
Hesaplaşmasının kendisiyle

Bulutlardan damlalar
Düşerken ardı ardına
Deniz vardı farkına
Ağlıyordu Güneş

Her düşen damla
Deniz’i güçlü kılıyordu
Güçlenirken deniz
Olanları umursamıyordu

Güneş baktı bir an
Bulutların arasından
Sırıtıyordu Deniz
Gücünün doruklarında

Baktı kendine Güneş
Hiddetlendi birden
Anlamıştı denizi
Onun ne istediğini

Esirgedi ışığını Deniz’den
Dostu Rüzgar ona yardım etti
Koparken fırtınalar denizde
Güneş sadece izledi

Anlamsızca çırpınışları
Sonuç vermedi denizin
Anlamıştı o da
Güneşsiz hiçliğini

Mavi deniz kaybetti rengini
Büründü siyahının sonsuz karartısına
Son bir çare haykırdı Güneş’e
Affet diye beni.

Güneş baktı kıyıya
Ağlıyordu genç kadın
Farketti o anda
Suçsuzluğunu kadının

Dedi denize suç senin
Affetmedim seni
Ama senin cezanı
Çekmemeli masum ahali

Dindi rüzgar bir anda
Çıktı Güneş meydana
Baktı denize yukarıdan
Güldü alay edercesine

O zamandan beri küstür
Denizle Güneş
Hatırlar bazen Güneş
Gösterir hiddetini yeniden
Elbet biter bu ayrılık
Kavuşur sevgililer yeniden.