Güneş Sordu Deniz'e
Gece bensiz ne'ylersin?
Dedi Deniz Ay'layım
Ben sensiz de varım
Güneş bir an duraksadı.
Varlığının anlamını sorguladı.
O denizle bir bütündü
Deniz onu nasıl yok sayardı?
Güneş sakladı kendini
Gri bulutların ardına
Görünmesini istemiyordu belli ki
Hesaplaşmasının kendisiyle
Bulutlardan damlalar
Düşerken ardı ardına
Deniz vardı farkına
Ağlıyordu Güneş
Her düşen damla
Deniz� i güçlü kılıyordu
Güçlenirken deniz
Olanları umursamıyordu
Güneş baktı bir an
Bulutların arasından
Sırıtıyordu Deniz
Gücünün doruklarında
Baktı kendine Güneş
Hiddetlendi birden
Anlamıştı denizi
Onun ne istediğini
Esirgedi ışığını Deniz� den
Dostu Rüzgar ona yardım etti
Koparken fırtınalar denizde
Güneş sadece izledi
Anlamsızca çırpınışları
Sonuç vermedi denizin
Anlamıştı o da
Güneşsiz hiçliğini
Mavi deniz kaybetti rengini
Büründü siyahının sonsuz karartısına
Son bir çare haykırdı Güneş� e
Affet diye beni.
Güneş baktı kıyıya
Ağlıyordu genç kadın
Farketti o anda
Suçsuzluğunu kadının
Dedi denize suç senin
Affetmedim seni
Ama senin cezanı
Çekmemek masum ahali
Dindi rüzgar bir anda
Çıktı Güneş meydana
Baktı denize yukarıdan
Güldü alay edercesine
O zamandan beri küstür
Denizle Güneş
Hatırlar bazen Güneş
Gösterir hiddetini yeniden
Elbet biter bu ayrılık
Kavuşur sevgililer yeniden.
Kayıt Tarihi : 1.10.2005 13:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Güneş Sordu Deniz'e
Gece bensiz ne'ylersin?
Dedi Deniz Ay'layım
Ben sensiz de varım
Güneş bir an duraksadı.
Varlığının anlamını sorguladı.
O denizle bir bütündü
Deniz onu nasıl yok sayardı?
Güneş sakladı kendini
Gri bulutların ardına
Görünmesini istemiyordu belli ki
Hesaplaşmasının kendisiyle
Bulutlardan damlalar
Düşerken ardı ardına
Deniz vardı farkına
Ağlıyordu Güneş
Her düşen damla
Deniz' i güçlü kılıyordu
Güçlenirken deniz
Olanları umursamıyordu
Güneş baktı bir an
Bulutların arasından
Sırıtıyordu Deniz
Gücünün doruklarında
Baktı kendine Güneş
Hiddetlendi birden
Anlamıştı denizi
Onun ne istediğini
Esirgedi ışığını Deniz' den
Dostu Rüzgar ona yardım etti
Koparken fırtınalar denizde
Güneş sadece izledi
Anlamsızca çırpınışları
Sonuç vermedi denizin
Anlamıştı o da
Güneşsiz hiçliğini
Mavi deniz kaybetti rengini
Büründü siyahının sonsuz karartısına
Son bir çare haykırdı Güneş' e
Affet diye beni.
Güneş baktı kıyıya
Ağlıyordu genç kadın
Farketti o anda
Suçsuzluğunu kadının
Dedi denize suç senin
Affetmedim seni
Ama senin cezanı
Çekmemek masum ahali
Dindi rüzgar bir anda
Çıktı Güneş meydana
Baktı denize yukarıdan
Güldü alay edercesine
O zamandan beri küstür
Denizle Güneş
Hatırlar bazen Güneş
Gösterir hiddetini yeniden
Elbet biter bu ayrılık
Kavuşur sevgililer yeniden.
Artena
Çok güzel bir hikaye...
TÜM YORUMLAR (2)