Güneş'i Kaybetmek Şiiri - Hüseyin Güneş

bir gün tenimize dokunmuştu ay
çekilmişti canlı cansız her şey yasal uykusuna
bir tek biz vardık,
hiç sönmeyen umudumuz
ve yaşama sarılan ellerimiz

geleceği ölçebiliyorduk
kaç kere yere bastığımızı da
önce iki üç kişiydik
sonra bir ülke oluverdik

ay' a yel değdi bir zaman
yel' e bulut.
perdeler inmiş gerçeklerin önüne
dolaşıyor kimliksiz gölgeler
bir de koca şehrin sönmüşlüğü yok mu? ...

güneş' i kaybettik o gece
gerilmiş gökyüzüne bencil siyahlar
prangalar tutunmuş her tonuna
gün sayıyordu infazına geceler...

yılmadık savaş açtık
yarılanmış mumları yaktık yeniden
tozunu sildik aynaların
bütün yıldızlara inat
saf maviler çaldık yırtık denizden
yeşille buluşturduk
tarlalarımız asma bahçelerimiz oldu
umudu hakim kıldık üstümüze
önce iki üç kişiydik
sonra bir bütün oluverdik

kaybettiğimizi sandığımız
gerçekte ertesi sabah
müjdelerde göz kırpan güneş
iki kere doğdu
birisi ülkemiz için...