Güneş Hanım'a Şiiri - İzzeddin Şahin

GÜNEŞ HANIM

Gel otur yanıma anlatacaklarım var sana
Hani bir gün kahve içmiştik seninle
Sen bana başka bir şeyler iç kahve olmasın illa
Ben ise sende hatır bırakacak, seni düşündürecek,
Ne varsa onu içmek isterim seninle.

Göze göze gelemezdim seninle
Sana bakınca sana olan sevdam belli olur diye
Göz ucuyla seyrederdim seni
Yüzünün her bir hattını
Nakış nakış işlerdim kalbime

Saatlerin geçtiğini anlamazdım yanında
Zaman hızla akan bir nehir gibi yanımızda
İnsan sevdiğinin sevdiği şeyleri sevmesidir aşk
Mesela filler, kitaplar, kahve, güneşin yüzüne vurmasını
Çok severdim.

Hediye ettiğin kitapları başköşe koydum
Adının andığı türküleri dinler dururum
Buluştuğumuz tarihleri üzerine ” Güneş” yazarım
Bir hayranla saçlarını seyreder dururdum

Sen benim için güneşin kızı
Güneş ülkesinin prensesi
Kalbimin temizliği, merhameti kaplıyordu yüzüne
Baştan aşağa şefkat kokusu var üzerinde

Bana şükrü erbaştan bahsederdin
Eşine olan sadakatini anlattın
Bir gün ben sana kandil aldım
Sen bana şiir
Oysa benim okuduğum en güzel şiir sensin…

Sonra ayrılık vakti gelir çalardı kapımızı
Bir sonraki buluşmaya kadar beklerdim
-Bekle ki zaman geçsin.
Bir geldiğin zaman birde gittiğin zaman
Ellerin sıcaklığını hissederdim.

Bir gün bir haber geldi..
Günlerden Perşembe idi
Haberi kardeşi geldirdi
İstemeye gelecek birileri

Bir satır yazamadım ona
İçimdekini dökemedim ona
İçim ”Pınar” gibi köpürdü durdu
Başım dağ gibi duman duman oldu

Velhasıl seven kavuşamadı…
Evlenen mutlu olmadı
İnsan yarası kabuk bağlamadı
Güneş bir daha sevenler için doğmadı…

09.07.2020
Güneşin solduğu gün