Güneş Gözlü Amanos Ceylanı

Donup kalmıştı beynim heykellere inat
belki saatlerce adının karşısında
Neden sonra ayıktım
bir külrengi boşluktu dünya,
Ve felcolmuş beden gibi hareketsizdi
düşüncelerim kafamda,
Çok uzak bir anı izlenimi veriyordu
belleğime gün ışınları...
Bir güneş gözlü kız vardı bir zamanlar
Amanos ceylanı...

O belki dinlenmek anladı
benim ölümcül vedamı
belki bir kaçış ışıktan sudan
aştan ekmekten
ve yaşamı yaşam eden
yüreksel duygudan.
Gölgeler bastı
beklenilmeyen bir afet gibi
mutluluğun yeşeremediği
kan ve barut
çiçek ve ekmek
sevda ve ağıt tüten toprakları.
Ölüm karanlığı gibi sağına sağına
gelip dikildi önüme yolların sonu,
Ağaçlar, taşlar, hayvanlar, insanlar
ne varsa yani yaşamaya dair
toprak ananın göğüslerinde
birer kemik heykel oldular gözlerime,
Külrengi bir boşluktu geride kalan
ve gece can çekişen bir canavar anırtısı...
Güneş gözlü bir kız vardı eskiden
Amanos ceylanı...

Çoktan batmış gün
gökte ilk yıldızların ışıltıları
ve sıradağlar gibi dikilişi kara bulutların
Antarktika üstünde ufkun,
Islaklığı ikindi yağmurunun
benim tenimde
ve bir de iliklerimde
kalmıştı yalnızca,
Bomboş sokaklarda
alaca karanlıkta
esrik ve bitkin
bir derviş gibi sallanıyor gövdem,
Güneyden esiyor yel
ve zehir akıtan bir hançer gibi
delip geçiyor bedenimden,
Hiç aldırış etmiyorum gözlerime
hiç kurumuyorlar zaten onlar
etkilemiyor hiç gözlerimin selini
ne kuraklığı gönül bağının
ne gecelerin buz kesen ayazı
ve ne de Antarktikanın keskin yeli.
Yol boyu meşe ve akasya ağaçları
ve savruluşları sarı sarı yaprakların
yol boylarına acıta acıta yüreğimi
ve bitişi sevdayla direncin günden güne.
Sözün sonuna konmuş bir noktayım ben
savruluyor ömrüm yelin önünde...

Dört yanım fısıltısız boşluk
Gece külrengi ve kuru umutlarımca
Zehir gibi keskin esiyor yel
Yıldızlar beyhude el sallıyorlar sevdiklerine,
Antarktika buzulları içinde kanıyor yüreğim
Bulutlar
yükseliyorlar
sıra dağlar gibi ufkun üstünde,
Bu kara bulutları her görüşümde
akşam alacasında işten dönerken
ve sabahın köründe giderken işe
hep Toros dağlarına benzetirim
ve gelip dikilir ufkuma Gavur dağları...
Güneş gözlü bir kız vardı bir zamanlar
Amanos ceylanı...

Şimdi sel bastı sevdaya yürüyen yolları
Tıkanıp kaldı gırtlakta son nefes
Çok eski bir anı gibi gel git içinde
gözde ve gönülde ışıması günün,
Ölüm karanlığınca kapladı atmosferi
verilen sözü yadedemeyişin çaresizliği,
Bir güneş yüzlü kadın vardı
Amanos kartalı...
Elveda etmiyorum sana
asla kül olmadan beden
tükenmeden yüreğimde umut,
Sen benim sinemde
kızıl kanlı bir yara gibi açıp
bir daha kapanmadın,
Sen benim yüreğimde
bir kırmızı karanfil gibi tomurup
hiç açılmadan kaldın,
Eğer yollarımız kavuşmazsa bir daha
gül içinde kal güneş gözlü kadın....

21/4/2015