Hayatımın hangi kırılgan saatinde,
Çıkmıştın karşıma?
Beni tutup çıkaracaktın,
Dibi karanlık kuyulardan.
Rüzgâr önünde nesneydim,
Savrulan umarsızca.
Dinmişti sancılarım,
Sen karşıma çıkınca.
Her şeyim olmuştun benim,
Oysa şimdi nefretimsin.
Neydi yolunda gitmeyen,
Boşuna mıydı bu kadar çaba.
Karşıma geçip “bitti” dediğin gün,
Hiç mi yüreğin sızlamadı mı acaba.
Böyle değildin önceleri,
Avuçların ısıtırken ellerimi,
Yanın da dağıtırdım kederlerimi.
“Saracağım” diye gelmiştin,
Derinleştirip gittin yaralarımı.
Şimdi her ihanet şarkısında sen varsın,
Sessizce haykırdığım isyanımsın,
Güneş gözlerinde doğardı
Artık zifiri karanlığımsın.
Ne kadar çabuk sıkıldın benden,
Bulmaca mıydım gözünde acaba?
Bittimi keşfedilecek yanlarım.
Karalayıp gittin insafsızca.
Kayıt Tarihi : 6.3.2012 20:44:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
bir empati şiiri
![Zehra Atasoy](https://www.antoloji.com/i/siir/2012/03/06/gunes-gozlerinde-dogardi.jpg)
TÜM YORUMLAR (2)