Güneş Gördü, Ay Şahit Şiiri - Hakan Kurt ...

GÜNEŞ GÖRDÜ, AY ŞAHİT
Geçit izni verenler, gölgemi takip etmiş,
Kameralar çalışmış, görüntüsü çok netmiş,
Saçaklardan dökülen, ayrılık artık yetmiş,
__Su üstüne yazılmış, bozulmaz artık ahit,
__Ölene dek haykırsa, Güneş gördü, Ay Şahit!

Sayfalardan taşarken, çiçeklendi bu kırlar,
Kalp yerinde duramaz, göğsümü yarıp fırlar,
Konuşur sessiz duvar, ortaya çıkar sırlar,
__Kalp gözlerle taşınır, kalıcıdır bu akit,
__Köprü kurmuş kirpikler, güneş gördü ay şahit!

Yosun tutmuş taş yolda, görünür aşkın izi,
Kalp defteri açılmış, kalmamış hiç bir gizi,
Tek taraflı mahkeme, yargılayamaz bizi,
__Su zerresi düşerken, sağlamlaşmış bu akit,
__Tutuşup yanmış beynim, güneş gördü ay şahit!

İki ucu ateşli, hiç geçmeyen o yara,
Şu aklımın hücresi, mola verdi bu ara,
Düştü çınar yaprağı, aydınlandı tüm kara,
__İpek perde çekilmiş, dillerdedir bu ahit,
__Nokta nokta oluşmuş, güneş gördü ay şahit!

Aplikler aydınlaşmış, gözündeki o feri,
Bırakıp gitse bile, dönüp gelecek geri,
Sabit durur her zaman, kalbimdeki o yeri,
__Beytül makdis önünde, yapılmıştı bu ahit,
__Zincirlerden kurtulduk, güneş gördü ay şahit!
Güneş Gördü, Ay Şahit!

Hüseyin Hakan KURTARAN
21.04.2018- Denizli