Güneş Gibi Doğ Bana Şiiri - Mehmet Çoban ...

Şahlanan bir kısrak beyaz at gibi koş dörtnala
Kurak çöllerden, coşkun solardan
Uzayıp giden ovalardan
Mas mavi deryalardan
Derin vadilerden
Kurda
Çakala aldırmadan
İzine toz, duman
Katarak
Issız, sessiz geceyi yutan
Bir şafak vakti, çık gel bana
Kızıl bir ufka karşı, kocaman yüreğimde konukla
Benim içimdeki kanayan şu yaralarıma aldırmadan

Her boğucu gecede, dumanlı soğuk günlerde
Karlı dağlarda rüzgâr şarkısını söylerken
Mavzerlerden ölüm kusan kurşunlar
Vızıldarken ülkemde
Kürdistan köylerine
Ağıtlar düşerken
Buz kesilen
Zifiri gecelerde
Evlerde bacalar tütmezken
Tüm yüreklerden
Acı çağlarken
Ruhumda kopan
Fırtınalarda
Bir çığlığın sessizliğidir
Yaralarımı yalayan
Her çocuğun bakışlarında
Arar, sorar oldum seni
Artık
Şafak vaktine
Kardelenlere umut bağladım
Ömürüm geçmeden, vakit dolmadan
Şahlanan bir kısrak beyaz at gibi, dörtnala gel bana

Ben bir acıdan başka acıya, göç eder oldum yine
Dayanamıyorum, biriken derde, hüzne, acıya
Birde hiç alışamadığım şu ayrılığa
Buruk gözyaşlarım tükenmiyor
Bir yanım sanki kışta
Diğeri de güzde
Yüreğimin
Orta yeri
Döndü Dersim’e
Zilan’a
Roboski’ye
İçi yanan anne yüreğine
Ateşi sönmeyen volkan’a
Hangi yöne baksam ben
Üzerime hüzün yağıyor
Zaman çığlık dolu
Yüreğim kan
Gözlerim yaş
Ürkme kalk ayağa, yasaklara aldırma
Uzak dağ başlarından görünen güneş gibi doğ bana

Mehmet Çobanoğlu
07.12.2017
İstanbul