Güneş Gibi Açtın Annem Şiiri - Ayşe Memiş

Güneş gibi açtın annem,
Dağlar taşlar aydınland
Ürkek bir ceylan gibiydin,
Ölüm seni benden aldı.

Izdırabın hiç dinmedi,
Kalbin acıya yenildi,
Ruhun uçup gitti ama,
Yüzün melekler gibiydi.

Abdest alır, namaz kılar,
Kur-an okurdun daima,
Şefaatçin olsun sana,
Okuduğun herbir harfi,

İşten gelirken beklerdin,
Kuşlar gibi çırpınırdın,
Temiz olan yüreğinle,
Sen hep duanı ederdin.

Güneşimdin annem benim,
Sıcak sevgin ısıtırdı,
Hakkını helal et bize,
Rabbim senden razı olsun.

Bu dünyada hiç gülmedin,
Sabırla hep dua ettin,
Hastalığın olsa bile,
Sen hep Rabbime şükrettin.

Ruhun cennette biliyorum,
O gül yüzünü özlüyorum,
Mis kokunla yanıyorum,
Sensiz neylerim ben annem,

Derdime dermandın annem,
Yoluma ışıktın annem,
Ben sana merhem olamadım,
Yaraların saramadım,
Gül yüzüne doyamadım,
Yandım,yandım sana annem,
Duacınım sana annem,
Mekanın cennet olsun,
Canım annem,canım annem.

Ayşe Memiş

DERDİME DERMANDIN ANNEM,
YOLUMA IŞIKTIN ANNEM
BEN SANA MERHEM OLAMADIM
YARALARIN SARAMADIM,
GÜL YÜZÜNE DOYAMADIM,
YANDIM, YANDIM SANA ANNEM
DUACINIM SANA ANNEM
MEKANIN CENNET OLSUN
CANIM ANNEM CANIM ANEM