Güneş Gibi Şiiri - Ozan Türk

Kendini güneş gibi düşün şimdi
Düşün
Gitmişsin geceye doğru
Yoksun iyice
Yorgun düşmüşsün
Dönüyorsun ha bire bir o yana bir bu yana yetmezmiş gibi

Ve bir ülke,
Yüzü asık herkesin
Kimsenin aldırdığı yok kimseye
Kaç milyon kişi küfrediyor birbirine
Senin o olmadığın ve dönüp dolaşıp geleceğin yerdeki gecede

Kaç milyon ölü
Düşün
Kaç aşkın daha kopuyor kanadı
Birkaç saatliğineydi oysa
Bırakmıştın
Geceye vardiyanı

Düşün şimdi güneşsin
Belki senin isminle değil
Ama sana bağırıyorlar
Bir damla ışık!
Bir damla görseydim keşke son kez diye

Korkmana fırsat yok
Mecbursun
Dönüp dolaşıp
Toparlayacaksın gecenin artıklarını gene
Ve kanlarını kızıllaştıracaksın ölülerin
Ve seni iple çekecek
Ama geldiğinde uyuyakalmış olacaklar tüm ayrılanlar

Saat de biliyor halini
Geliyor yanına
Yapacak bir şeyi yok
Mecbur seni çağırmaya
O da belli biliyor halini
Ve gece geçiyor yanından
Tüttürerek dumanını sisgarasının,
Hafifçe gülümsüyor sana o an “delisin sen” diyen bakışlarıyla

Ve evet
Görünüyorsun şehre hafiften
Kızarmış gözlerinle iyicene
Ağlıyorsun aslında; Saat beş,
Kimse görmüyor,koşmaları lazım; saat altı
Ve vapurları kaçacak bakarlarsa sana; saat yedi buçuk
Yanıyor gözlerin ama topluyorsun kendini; saat sekiz
Başlıyor artık mesai saatin
Ve
Gecenin o yanından geçerkenki bakışları
Unutamıyorsun
“delisin sen”
“Hayır deli değil
Biliyorum ben” diyen birince;
Mecbursun sen…
Düşün ki güneşsin