Güneş fezamın ezelî merkezi.
Arzum hep O’na çağırmak herkesi.
Eritir, yalın bir alazdır güneş.
O’na düşenler hep kalırlar düşeş.
Akkor olunca demir de dövülür.
Şekillenir bir isimle övülür.
Eritir, yakar, arıtır hep ateş.
Tutuşalım biz de olalım kardeş.
O’nsuz yapamam, O'nadır hislerim.
Her zaman O’nu haykırmak isterim.
Ne dersem O’ndan derim her heceyi.
Rüya görmem ki, n’apayım geceyi?
5 Nisan 2004 Pazartesi, Danimarka-Køge 20.02 *5+6
Necmi ÜnsalKayıt Tarihi : 19.5.2004 16:17:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
muhteşem
TÜM YORUMLAR (17)