Güneş'e Yürüyüş Şiiri - Ömer Gölge

Saçları aslan yelesi bir kadın
Güneşe yürüyordu..
Eteğinde geçmiş medeniyetlerin kalıntıları
Bereketi kuşanan göğüsleriyle
İsyanları taşıyan,çatlamış avuçları
Kusursuz bir öfke dudaklarında
Gözlerinde yazılmamış tarihin
İsimsiz atlıları.....

Her adımda biraz daha yücelmekteydi başı
Bulutlarla taçlanmış yalçın doruklar gibi.
Ufka doğru yürüdükçe uzuyordu gölgesi
Doğurganlık ve şevkatle yoğurmuş bereketi.

Saçları aslan yelesi bir kadın
Güneşe yürüyordu.
İnsanlık tarihinin başladığı topraktan.
Süratle geçiyordu arkasına bakmadan
Zulmün viran ettiği kadim saltanatlardan
Yılların ötesinden sinmiş kirli taşlara
Çınlarken kulağında işret kahkahaları
Sızarak damla damla mazlum kanıyla dolmuş
Sefahat meclisinin iğrenç mey bardakları

Ruhunda fırtınalar,yüreğinde inançla
Bakarak asırların bu kara tablosuna
Rahminde taşıdığı umutları çoğaltıp,
Yürüyordu güneşin temiz coğrafyasına

Ruhunun ateşinde tutuşturup bin yıllık sevdaları
Yürüyordu o kadın...
Aşık edip kavgasına nice kahramanları.