Hava çoook sıcak olur, bunalırsa her şey. Çocuk bundan güneşi sorumlu tutarsa, gözlerini kısıp onunla konuşmaya çalışırsa, söyledikleri benim kalemimle şöyle sıralanır. Birlikte ‘Güneşe Mektup’ yazılır.
Sevgili Güneş,
Dağların arkasından inip giderken,
Oralardaki kardeşlere sağlık, mutluluk dilemiştim.
Altın ışıklarının kızıllığını toplarken,
‘Tamam’ deyip göz kırpmıştın bana.
Bugün niçin böylesine kızgınsın?
Neden her şeyi yakıp kavuruyorsun?
Ben su içerim, dondurma yerim,
Duş alırım, gölgeye kaçarım.
Ya kuşlar, ağaçlar, böcekler, çiçekler
Nasıl serinler, nereden su içerler?
Sevgili Güneş, kime öfken, söyle bana,
Kavurma her şeyi böyle, yakma!
Kaçamazlar gölgeye yazık,
Ayakları toprağa bağlıdır çiçeklerin.
02 Ağustos 2015
Ümran Erol
Kayıt Tarihi : 29.11.2018 13:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!