Güneş'e Şiiri - Ozan Kaleli

Siz nereden bileceksiniz bu gözyaşlarının sahibini
Ne zaman kabul edeceksiniz
Ayrı odalardaki yastıkların aynı olaydaki şahitliğini
Pişman olur musunuz sevdiğinizi söylediğinize
Ve hiç dalar mısınız size bakan bir çift denize

Hala dudağımda bir gamzenin izi var
Aklımda o bir gamze ve gamzenin sahibi
Keşke diyorum keşke giderken yanında götürmeseydi gamzesini
Gülüşünü bir çift denizi
Burada bıraksaydı geceleri kulağımla sevişen kızoğlankız sesini
Keşke diyorum keşke giderken yanında götürseydi beni

Şimdi bu ayrılık mı yoksa aşk mı
Ayrılınca mı aşkın anlamı olur, aşk ayrılıkla mı son bulur
Sarı saçlı bir özlem dolaşır parmaklarımda
Unutamadığımdan değil aldatamadığımdandır gecenin böyle intikam alması
Güneşin bu denli erken doğması
Gözlerimde saklı ve yükseklik korkusu olan bir damla gözyaşıdır yaşamama sebep
Bu yüzdendir gözlerimin sürekli dolması

Kim bilir nerede olduğunu ya da kim söyler seni nerede bulduğunu
Nereyi arasam, nerede unuttum, nerede bıraktım seni diye bir hatırlasam
Tüm sabırsızlığımı boşalttım kumbaramdan bilesin
Gölgene güneş vuruyor nerdesin

Gençliğimi bozdurup bozdurup harcıyorum
Yarısı boş bir bardaktaki yarası taş bir sevda adına
Daha neyim kaldı ki ne’me acıyorum
Belki de hükümsüz muradıma

Neden parmak uçlarında sessizce yürür yalnızlık
Neden kapıyı çalmadan girer içeri
Gitmeye niyeti yok belli
Neden nedensizdir ayrılık