Güneş Doğmuyor Artık Şiiri - Adem Yıldırım

Seninle doğardı dünyama güneş
.........
Bizim buralara güneş doğmuyor artık
Bilmem ki sadece bana mı garezi var

Duyamıyorum, hissedemiyorum,konuşamıyorum
Kaybettim duyularımı yarım kaldım sensiz
Çırpınıyorum,ama nefes alamıyorum,boğuluyorum
Yerimde duramıyorum, bir o duvara bir bu duvara;
Çarpıyorum, çarpıyorum, her yanım kanıyor
Ama hiçbir yaram, senin açtığın yara kadar acımıyor
Yokluğun, göle atılan bir taşın oluşturduğu dalgalar gibi;
Derinlere indikçe hasret dalgaları daha da büyüyor.
Büyüyor, büyüyor ve dayanılmaz oluyor sınırlarımı aşıyor
Ağlıyorum,evet ağlıyorum ama gözümden damla yaş çıkmıyor
Taşlara vuruyorum başımı seni unutmak için
Seni unutup hasretine son vermek istiyorum
Beceremiyorum,olmuyor,unutamıyorum işte...
Kahretsin elimden bir şey gelmiyor
Ne sana gelebiliyorum,nede sensiz olabiliyorum
Sen bilmiyorsun ki..
Benim güneşim seninle doğuyor, seninle batıyor

.................

Bizim buralara güneş doğmuyor artık
Bilmem ki sadece bana mı garezi var
Bütün dünya baştan sona zifiri karanlık
Göremiyorum acaba etrafım da kimler var

Erzincan 12/03/2009