Umut yıldızlarım yere düştüler
Gönül bahçesine güneş doğmuyor.
Sonsuza kadar da sana küstüler
Gönül baharında güneş doğmuyor.
Zamansız gelen bu ayrılık yaktı
O güzel günleri bak harap etti
Var olan ömrümü alıp ta gitti
Gönül çiçeğine güneş doğmuyor.
Uzaktan bakıp da gönlüne düşsem
Ömrümü seninle hep ziyan etsem
Başucunda durup yüzüne baksam
Tan yeri ağardı, güneş doğmuyor.
Gecelerce nöbet tuttum yollarda
Sensiz gezdim geçit vermez dağlarda
İki gözüm senin için ağlarda,
Küskün şu gönlüme güneş doğmuyor.
Sevda çeken yürek gözünde küçük
Sen uzaklaştıkça aşkın çok büyük
Medeniyet kaldı, oldu aşk höyük
Sevdasız gönüle güneş doğmuyor..
Şükrani der; gönül Ceyhan ırmağı
Aşk çadırı kurdum, kimsesiz otağı
Yüreğime battı gülün kıymığı
Kabrimin üstüne güneş doğmuyor..
10/05/2015(ayrılık günü)
Şükran Güneri ArslanbayKayıt Tarihi : 16.5.2015 05:48:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!