GÜNEŞ,Doğmağa Utanır....

Sen hiç hasret yaşadın mı? Ben hasretlerde yanarken…
Gurbet nedir,hiç tattın mı? .Ben gurbetlerde yaşarken..
Karanlıklarda kaldın mı? .Benim Güneşim solarken…
Yalnız kaldın mı hayatta? .Ben yapayalnız yaşarken…
Acı nedir,bilir misin? .Kâlbim acıyla dolarken! …
İzbelerde,senden uzak..Asude hayat umarken;
Umut ışıklarım sönmüş,kederlerde boğulurken! .
Sen umutsuz yaşadın mı? Bahtıma lânet okurken! …
Kahkalarla güldün mü? Ben alev-alev yanarken! …
Yüreğin burkulmuş mudur? .Benim yüreğim kanarken! …
Kötümserlik duygularım hayallerimi yutarken,
Sen,bütün bundan habersiz,neş’eyle gezip-tozarken;
Kuma hasret dalgacıklar beton sahili yalarken..
Bir mutluluk,bir huzur,bir küçücük neş’e umarken;
Beni andığın oldu mu? Ben,hergün seni anarken,,,
Bir gelip soracak mısın? .Ecel kapımı çalarken! …
Yıldızım sönmüş,Güneşim ha soldu,ha da solarken,
Yakıcı hüzmeleriyle Güneş doğmağa utanır;
DOSTLUĞUN tek Güneşimdir ki Güneş’i kıskandırır….

-ERDEK-12.07.2009