hiç iskarpinim olmadı,
üzerinde yaldızı olan,
rengarenk süslü çantamda
kalemim, silgimde
benim silgim ıslak parmağımdı
o yüzden siyah kaldı
kaç defa yamalı çoraplarım
annemin o hünerli ellerinde
sanki tezgahtan yeni çıkmış gibi.
biz dört kişi yatardık
dördümüz bir yatakta tekmelerdik birbirimizi
yorganımız çaputçulu, döşeğimiz minderdi bizim
biz dört kişi, henüz kuşlar uyanmadan uyanır
Tahtalı dağa öfkeyle bakardık
ne ki çocuktuk
ve biz dört kişiydik
güneş doğmadan, doğardık.
1979
Davut Yıldız
Kayıt Tarihi : 1.8.2019 16:35:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!