Güneş doğarken güne hep gece olurum…
Karanlık sorular var, kafamda
Yıldızlara sürgün hapis gibiyim…
Cevaplar susmuş dudaklarımda,
Konuşmaz yürek iflas etmiş, gibiyim…
Gözler manasız bir bakışın gölgesinde,
Kayboluşa şahit akan zaman, tükenirken…
Huzurun duvarları yıkılmış san ki,
Mutluluğun yeşeren ağacı kurumuş,
Adımlarım tenimden kaçar gibi gider
Yorgunluk düşer yağmur damlası gibi
Anlamsız duygular türer kanatlanır
Sonu olmaz cümlelere tüner ansızın…
Yıllar var ki, umutsuz göçebeler gibiyim
Uzanmaz ellerim asi papatyalara
Gökyüzünde kaybolmuş özgürlüğüm
Kendime esir olmuş ruhumda çürürüm
Sensizliğin koynunda teselli edemez hayat
Güneş doğarken güne hep gece olurum…
Oktay ÇEKAL
24.12.2013-13.02
Kayıt Tarihi : 16.1.2014 22:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!