Güneş Doğarken...! Şiiri - Ramazan Kocap ...

Sabahın şafakla kalktım, yine erkenden,
Usuldan kapıyı çektim, hiç ses etmeden,
Tan yeri ağardı aydınlık, bugün yeniden,
Bir demet gül topladım, güneş doğarken...

Kimi insan kaçışır, kimi selamım alırken,
Doğa tabiat nebat, hatır sorar birbirinden,
Kısır döngülere inat, dostluklar bitmeden,
Bir demet gül topladım, güneş doğarken...

Bugün uzak olmak istedim, kahır çileden,
Mana dolu bir şey olsun, gelsin elimden,
Dostları ağlatmadan, düşman gülmeden,
Bir demet gül topladım, güneş doğarken...

Rüzgârın esintisiyle, sallanırken eskiden,
Boynu bükük çiçekler, bilinmiyor neden,
Hiç bir el değmemiş, kuytu ücra köşeden,
Bir demet gül topladım, güneş doğarken...

Dünyanın kir pasını, kendimce silerken,
Bilmem belki geciktim, belki çok erken,
Huzur huşu kokan, bir yaşam beklerken,
Bir demet gül topladım, güneş doğarken...

Bilirim hoş sevdasını, duydum cümleden,
Koparıp dalından, koklamak geldi içimden,
Öksüz kaldım diye çığlık, feryad bülbülden,
Bir demet gül topladım, güneş doğarken...
---------------
Akar durur duygu seli, bu nehir gönülden,
Bugünde böyle geçti, şu ömür hanemden,
Ak kâğıt kelâm bekler, bak selvi kalemden,
Şiir diye yazı dizip derdim, güneş doğarken! ! !

Gurbetten Bir C A N! / Gizemlikartal