Güneş Destanı Şiiri - Ali Sönmez

Çakallar kaplamış her yanı,aslanların yokluğunda
Ulumalar almış gitmiş sessiz ovamızı
Yüksekte döner olmuş akbabalar
Gizliden gizliye gelmişler saklayarak yüzlerini

Girmişler içimize bize iyi görünerek
Ve bizi bizden daha iyi savunarak
Aramızdaki kavgayı fırsat bilerek
Artık çoklar,her geçen gün ürüyorlar
Vatanımızın her yerinde leş yiyiciler

Dönme zamanı gelmedi mi dağlardan
Yeterince ötmedi mi kargalar
Kapanmıyor mu gittikçe güneşin önü
Açmak gerek miyor mu aydınlığa açılan kapıyı

Bayraklar açıldı artık saflar tutuldu
Azda olsa sayımız
Namertle savaşımız
Ölmeliyiz geri kalmamak için sevdamızdan
Ölmeliyiz ki teslim etmemeliyiz yurdumuzu
Ölmeliyiz ki korkmadığımızı göstermeliyiz

Sırası gelen her yoldaş gibi
Gerçek sahipleri geliyor yurdun
Tozu dumana kataraktan
Kükrüyor yer gök inliyor

Güneşin doğdugu yerden geliyorlar
Aydınlığın çocukları onlar,aslan yürekliler
Ben gidiyorum cepheye
Günü gelmedi mi artık
Arsıza haddini bildirmenin
Kansıza gücümüzü göstermenin

Sıra sende yerini almalısın yanımızda
Koşmalıyız yarışırcasına en önde savaşmalıyız
Kanımızın son damlasına kadar
Daha da geç olmadan

Kutsal bu savaşta
Ölen ölür iz bırakarak
Karanlık perdede bir delik açar ışık saçılır her yana
Bayraklar dikilir burçlara kanlar içindede olsa

Çarpışma zamanıdır şimdi indirmeli tokadı soysuza
Karşı koyacaklar bir zamanlar sırt alarak güçlerine
Kuyruklarını bacak arasına alarak
Kaçtıkları günü unutarak

Unutma sen aslan yüreklilerin
Savaşta en önde koşanların oğlusun
Ölüme gülerek merhaba diyen ataların gibi
Başın dik atılacaksın üzerlerine

İndikçe pençeler gövdelere
Yıldırım çarpar gibi şakıyacak
Saçılacak her yana cerahatlar fışkıracak
Gördükçe gücünü sayıdan değil yürekten geldiğini
Dağılacaklar,kaçacak delik bulamayacaklar fareler gibi

Yer gök dar gelecek şaşıracaklar
Kıyametleri kopacak o gün
Namertliğin bedelini ödeyecekler
Kanlarında boğulacaklar

Bir zamanlar acımadan parçaladıkları
Masumlar gelecek akıllarına
Kaçacaklar geldikleri gün gibi akın akın
Değersiz canlarını kurtarmaya şuursuzca

Yer gök kızaracak
Kükremeler saracak her yanı
Kaçacaklar soluk soluğa can havliyle
Unutma kardeş geçmişte yaşananları
Unutma lime lime edilen yavruları

Pençen altında son atan yürek
Güçsüz eğiliyor gücün önünde
Duy o sessiz çığlıkları
Annesini savunmaya bütün gücüyle düşmana atılan yavrunu
Nasıl parçalandığını

Düşün yokluğunuzda neler olduğunu
Ne acılar çekildiğini
Güneş doğuyor son bulutu da dağıt
Her yer aydınlansın
Son pençeni indir
Bitsin bu hayasızca akın
(dönme zamanı gelmedi mi şiir kitabından)