9-HAZİRAN-1967 (MANYAS)
Güneş damlıyor gölgelere
Sıcaklığı vuruyor dostluğun
Her yere
Ve ömür dediğin
Ömrümüz
Bir değirmende
Sessizce küçülüyor
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
güneş ışıklarından yansıyan yedi renk sevgi...aslında hepimize bu yetiyor..neden renkleri kendimize saklarız...paylaşıp çoğaltmayız sevgileri...zaman denen değirmen yılları öğütmeden....İsmet bey şiiriniz çok güzledi...tebrikler...bende hissettiklerimi paylaşmaya çalıştım...selam,saygı ve sevgilerimle....
değirmen...güzel bir tabir...
hergün bir çentik eksilen ama eksilirken ruha katkılarıyla çoğanlan...
değerli anlamlar...tebrikler şairimize:)
evet aslında bu bize yetiyor...fikrimce...paylaşımınıza teşekürler...saygımla
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta