Güneş Çiçekleri Gibi Şiiri - Alev Yavuz

Güneş çiçeklerine benziyordu kadın;
bereketlenmeye başladıkça duyguları
güneşim dediği erkeğine dönüyordu dünyası
ayrıştıryordu kolaylıkla tembellikle çalışkanlığı
erkenden yollarına düşüyordu aşkın
yaşamı kucaklıyordu
kollarını koskoca açarak.
Doğurgan tutkular takınıyordu tenine
ne zaman ki güneşim dediği
ısıtmıyordu ruhunu
başka ruhlara taşıyordu güneşi sıcaklığını
o zaman
yaşama küsüyor gibi eğiyordu başını
mağrur yanlızlıklara gömülüyordu
bereketi yitiyordu hayallerinin
dalında kuruyordu ölümüne
adı bile duyulmuyordu sonra güzelliğinin..