günebakan,
her sabah güneşi bekler
gün boyu yüzünü ona dönerdi...
günebakan,
her akşam güneş battınca da
gece boyu yüzünü toprağa çevirirdi...
günebakan,
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla