Güneş Batıyor Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Uyan uykulardan, güneş batıyor,
Kaybıldu kervanlar, geç kalmadın mı?
Yükselen yükseldi, giden gidiyor,
Nicedir söylenir, uyanmadın mı?

Durana dünyada yer yoktur asla,
Çeşmeler akarken su doldur tasla,
Yola mı gidilir tembel kavasla?
Anlayıp erkenden davranmadın mı?

Bir gün bakarsın ki; kalmamış kimse,
Çevrende duranlar kaybolmuş neyse,
Ömür tükenecek şimdi nerdeyse,
Bu acı durumu kavramadın mı?

Çalış, birşeyler yap, bir eser bırak,
Gönlünü, kafanı hırpaşayarak,
Kalın perdeleri aralayarak,
Sırların tadına varamadın mı?

Yatıp uyumakla nerye varırsın?
Hangi sırrı bilir, ne kotarırsın?
Yemeyle, içmeyle çok aldanırsın,
Ömründe bir işe yaramadın mı?

Barlıoğlu der ki; dürtmek görevim,
Zira bu alanda yaman bir devim,
Haydi depren yavrum, seni göreyim,
Bunca anlatıldı, anlamadın mı?

(MÜHÜRLÜ KİLİT ismi altında toplanmış felsefi şiirlerden > 171-172/412)