Güneş Batır Şiiri - Emrahli Afer

Güneş batır buludların arxasında aram-aram
Öz nurunu günden alıb ay deyir ki mende varam
Güneş batır zülmetlerin üreyini men delirem
Güneş batır evezine ulduzlarla men gelirem
Qüdretimle zülmetleri beşiyinde yara-yara
Hayqırıram insanlara
Şer qarışır axşam düşür

İndi hamı uykudadır qoca şeher fikre dalır
Bakı Bakı gözel şeher ağır-ağır nefes alır
Cırpılaraq sahillere salam verir Hazar ona
Deyir Bakı könül dostum dönüb mene bir baxsana
İnsanların üreyinden keçenleri gel sende sez
Bir cavab ver axı ne tez
Şer qarışır axşam düşür

Bu qış vaztı gece yarı o kimdir ki bes yatmamış
Yorğanını başa çekib qızılgülen heç batmamış
O senetkar o şairdir şam işığında şiir yazır
Belke böyük bir mehebbet dastanını edir hazır
Könül gülür çiçek açır onun ürek sözlerinde
Yazılmışdır oxuyuram şairimin gözlerinde
Şer qarışır axşam düşür

Hamı yatır o şairde ancaq ancaq deyim sana
Yatmamışdır körpesinin başı üste duran ana
Körpe balam hastalanış narahatdır deyen kadın
Ucaldacaq bu dünyada seni daim öz inadın
Ey müqeddes eziz ana sen laiksin ehtirama
Senin rahat uyuduğun gelmir menim xeyalıma
Körpe yatır sende ana bir nefes al bir rahatlan
Saatdanda xeberin yox bir su kimi axır zaman
Şer qarışır axşam düşür

Eqreblerden daş asılmış hele yeni üçü keçir
Gözlerimden yuxuların röyaların köçü keçir
Sevgilimi düşünmüşem düşünmüşem daim hemen
Yuxularda üreyimce sevgilimi görürem men
Aşiqinem heyran-heyran men baxıram sene gözel
Yuxularım uzandıqca deirem ki ax ne gözel
Şer qarışır axşam düşür