Güneş batınca. Şiiri - Mustafa Asım Çankaya

Güneş batınca.

Hasretin bastırır yalnızlığıma,
Her akşam ağlarım koğuş yatınca.
Sen diye sarılıp da yastığıma,
Bir başka olurum güneş batınca...

Gözümün önünden gitmez hiç yüzün,
İçimi kaplar hep derin bir hüzün,
Aklıma gelince tatlı gülüşün,
Öperim resmini güneş batınca...

Beraber yürürken elin elimde,
Ne mutluyduk değil mi canım seninle?
Belki de sevgilim günün birinde,
Beraber oluruz güneş batınca...

Mustafa Asım Çankaya
Kayıt Tarihi : 17.1.2007 22:00:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Hikayesi:


1994 yılı Ankara,Muhabere Okulu,Mamak.Bizim tabirimizle 9.Hariciye koğuşu.Asteğmen adayları arasında bir güneş batımında yazıldı.

Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!

Mustafa Asım Çankaya