Güneş Batınca Şiiri - Adem Tok

ve bir daha çekti içini papaz
seslendi
çaresizdi
ufalmıştı
kalabalığa karşı
ölüm meydanındaki hakikate:

-öleceksin mahkum böyle olmadığını söyle
geri al sözünü
pişmanım de
kurtul bu insanlığın önünde
-sen yazdın o yazdı biz yazdık
kitabı
dili dini sevmeleri biz çıkardık
çünkü biz insanı yarattık
durduramadık ölümü
yok bunun başka bir adı
-sus! günaha giriyorsun
yaradana küfrediyorsun
sana son şans
ya ilmik ya dirlik
-değişmez ihanet etsemde kendime gerçekler
çürüdümü sanıyorsunuz toprağın ince rahmine hoyratça
gömdüğünüz düşünceler
-sen ölüme susamışsın
'yaşamak ağır hakaret bana'diyor bakışların
(el açar)
duyuyorsun ey tanrım
yapacağımı yaptım ben_ahali şahit_
lakin bu adam
bu seni tanımayanın yaptığına bak sen
cellatlar! .
-...
-ne o şimdiden sararmışsın
-güneşte batınca sararır!

ve papazın gidenin ardından duası

ve güneş
etine takılan bir kor parçasıyla biraz daha kızdı...

24.02.04
f tipi hapishane TEKİRDAğ