Güneş bazen
yüreğinde batar insanın.
Birde efkar rüzgarı,
efil efil okşayan yüzünü.
Masada kadehler,
yüreğinde ateş yanan
dostlardır artık.
Silinir gözünden
yalan dostları.
Devrilir içindeki
kör kandiller.
Bir yangın yeridir hayat o an.
Anlar,anların içinde hapsolur,
ve yürek gerçek sahibini bulur.
Kayıt Tarihi : 20.12.2006 15:10:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!