Seni bir güneşe benzetirim baba,
Sabah doğup akşam battığın,
Işıklarınla saçlarımı okşayıp,
Sıcaklığınla dünyamı ısıttığın için.
Sen doğmayınca,
Gecem günüme akar,
Ay dolaşır ayağıma,
Yıldızlar bir bir bulaşır saçıma.
Kuşlar ötmez;
Toprak hiç gülmez.
Rüzgar eritmez saçlarımdaki yıldızları;
Sular temizleyemez yüzümdeki hüzün kırıntılarını.
Ne olur doğ babam!
Doğ ki,
Yüzüm gülsün.
Doğ ki,
Kuşlar ötsün.
Doğ ki,
Dünyam dönsün...
(21.03.2007)
Selda ÖztürkmenKayıt Tarihi : 21.3.2007 16:11:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Gittin. Yirmi biriydi martın. Daha söyleyecek çok şeyin vardı, Gidilecek çok yolun. Her gün dönmeni bekledim, Gidemediğin yollarda. Dönmedin babam, Dönmedin,kaldın uzaklarda... Canım babama...
![Selda Öztürkmen](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/03/21/gunes-babam.jpg)
kutlarım.
Saygı ve sevgilerimle
TÜM YORUMLAR (1)