Güneş asla doğmayacak

uykulara serilmiş rüya atlasından bir ülkeye girdim
yatakların üzerinde makinalar, kaygısız ve akışkan
okyanuslarla vuruşa vuruşa devrilmiş dağlar
avuçlarımda ölü çiçekler, kan cevheri

hıçkıra hıçkıra akan nehirlerden geçtim
geniş zaman içinde
eşiğinden kıvrak yılanlar geçiyordu sevdanın
suvariler ki ellerinde kızıl gürzleri
alnımı yarıp çıkarttılar gökyüzünü
dudaklarımda zehirli matemler, ışık kalıntıları

emredildi yaşamak kıraç topraklar üstünde
henüz gecedir korkutan harabelerde
kıyama durmuş adem
yanaklarında cehennemi söndüren inciler

katman katman yayılıyor bulutlar
mavinin bütün tonlarına
ufku kuşatmış serseri bir kızıllık
güneş asla doğmayacak

geceyi bölük bölük indiren üzerime
ve gündüzü sıyırıp alan ondan
kızgın ateşlere dayanmaz ellerim
sürgünlerden çağır beni