Güneş Aşıkları Şiiri - Taha Yaycı

Her sabah güneşe dönen ayçiçekleri değil miydi?
Nasıl da unutmuşum onların hikayesini
Ezelden beri aşık hepsi güneşe
Güneş doğana kadar bekleyenler
Güneşin doğmasıyla ona yönelirler
O geçtikçe peşisıra gidenler
O gidince neye döneceklerini bilmezler.
Boyunları bükülür
Zamanla yaprakları dökülür.

Siz hiç gece vakti ayçiçeklerini gördünüz mü
Ben gördüm
Bir zamanlar ekerlerdi benim köyümde...
Onları izlemekten zevk alır
takip ederdim, onlar güneşi takip ettikçe ben onları
Şimdi yok ayçiçekleri ama güneş hala doğar batar
Olmayan yerlerde de ayçiçekleri
Hep gözü yerlerde onu takip edeni arar gibi..
Ondan mıdır bu son yıllardaki sıcaklar..
Acaba merak mı eder güneş ayçiçekleri nereye kayboldu diye
Aramaya gelir mi onları yeryüzüne
Sevgilisini kaybettikten sonra mı aklına gelir insanlar gibi...

Hatalar mı yapılmalıdır mutlaka doğru birşeyler yapılmadan önce..
Fırtına öncesi sessizlikler mi yaşanmalıdır..
Veyahut sessizlikler sonrası fırtınalar
Aynı sesi duymalı mı kulaklar
Aynı müziği sevmeli mi yürekler
Aynı aynada farklı görünmeli midir yüzler
Aynı havayı soluyanlar, aynı karbodioksiti mi vermelidirler geri
Uçaklar hep gitmeli midir ileri
Trenler gibi neden frenleri yoktur onların
Onlara da kalem olma görevi verilmiştir havada
Silgileri neden kayıp
Ayıp değil mi bu yaşam savaşı...
Savaşma seviş dememişler mi..
Hayatla savaşmasam onunla nasıl sevişirim.
Nasıl kemale erişirim...
Sıdk ile iş yapmaya gönül razı mı
Fasıkın sıdk arazı mı.
Araz görmenin buutu nedir
Uçmaya razı olana hedef bedir
Fakire elzem ruh ne sendedir
Ne de ölüme yol bedendedir

(03.08.2004, İstanbul)