tuhaf bir his var içimde;
güneş artık doğmayacak gibi! ...
öyle mahsun batışı vardıki bu akşam;
sanki elveda diyordu,
yüzüme çarpan son ışıklarıyla...
gitme diye çıgıran martılara aldırış bile etmeden,
karanlıklar bırakarak gitti, ardına dönüp bakmaksızın.
ondan sonra ışıldayan ay
ve göğe şaçılan milyonlarca yıldız;
unutturmayı başaramadı onun yokluğunu....
martıları deniz, gülleri bülbüller,
benide hayalin teselli etti bir nebze..
sonra;
karanlık tümüyle egemen olunca dünya'ya,
martıların denize cansız düşüşlerini işittim,
solan güllerin kokusunu soludum ciğerlerime ve;
özgürlüğünü verdim gözlerimden hayalinin...
karanlıklarla kucaklaştı yanaklarımdan akıp,
yükseldi zifiri semaya doğru ve,
parıldadı sonsuzluğuyla sevgimin...
yumurtadan çıkan martıların,
yeni açan güllerin ilk aşkı,
benimse ecelim oldu özlemle dolu hayalin....
ama yinede herşeye rağmen ben;
SENİ SONSUZA DEK,
SONSUZLUK KADAR,
SONSUZ SEVECEĞİM...
KARANLIKLARA YENİLMEKSİZİN...
Yüreğir/Adana 1993
Soner DemirKayıt Tarihi : 27.12.2004 21:12:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

TÜM YORUMLAR (1)