Güneş Ancak Seninle Doğar

Ne zaman akşam olsa,karanlıklar ikiye katlanır,acım büyür,
Geçen ömrümün isyanı haykırır,yüreğimin taa mahsenin'den,
Ne zaman ay çıksa,gecenin karanlığında,alır getirir seni bana,
Yüzünü bakar,seyrederim öylece baka kalırım,kara gözlerine,
Kokunu alırım ılık esen rüzgardan,içime bayram coşkusu düşer,
Yüreğim hem acır,hem de gelmişliğinin heycanı ile çırpınır ve
Kaybolup gider,yerini mutsuzluğa bırakarak,bir anlık sevincin,
Geride kocaman bir yaşanmışlığın acısı,yaşanmamışlığın özlemi kalır,
Anlaşılmayan bir hayatın derin öyküsü,öylece kala kalır;
Ancak,senin varlığın varya güzel gözlüm,bazen isyan etsemde,
Seninle yaşamım anlam kazanır'ki,ellerimiz ellerimizi tutmasada...
Mutluluk rüzğarı seni bana getirdiği sürece,bil'ki kara gözlüm,
Güneş bana ancak ve ancak,senin'le doğar...! ! ! .

04.06.2007....22.00