Güneş Acıtır Treni Şiiri - Seyyide Sevim

türkü saçlı annem benim
yürür giderdin önümden
bir an dönüp bakmazdın
hiç tereddüt etmezdin
saçlarınla oynayan rüzgarlara kızgınsın
başında kıpkırmızı bir bere
üzerinde koyu tonlarda bir kaban
en sevdiğim çizmelerin
güneş acıtır zamanında
saatine bakarken gördüm seni
daha da görmedim
bir tren düdüğü duydum
topuk ve adım sesleri
önümden insanlar geçti
başımdan yüksek
bir an sonra yoktun
sonrası yok
kuş olup uçmuş olabileceğini düşünürdüm ilk zamanlar
seni martı hayal ediyordum
martı yakışırdı benim zarif anneme
her vapura bindiğimde
birini kendime daha çok benzetiyordum
her seferinde bir başkasını
ve sen olabileceğini düsünüp
simitlerce seviyordum seni

çoğu zaman buna inandım
sonra biraz zaman geçti
yüksek sesten korkuyorum
bağıramadığımı farkediyorum
içimden bile
belki sende biliyorsun
belki senden geçmiştir diyorum bana da
duydugunda sirenini trenin
korkup kaçmıştırsın
her tren gördüğümde yaptığım gibi
sonra belki kaybolmuştur
arkasına bakmayı unutmuştur olamaz mı diyorum
olamaz
saatine bakmayı hatırladı ama diyorum sonraları düşününce
bir şeye bakmayı unutsa bu bir saat olurdu
beni saatinden cok seviyor olmalı diyorum
bugünlerde bir çok şeye kendimi inandırıyorum

en sonunda
şimdiden az önce
anlıyorum olanı biteni
seni beni bırakmaya iteni
sen hızlı yürümüyordun
belki ben fazla yavaştım kızın olmak için
belki ben de saatime bakmalıydım
bırakılacak birşey olmamalıydım yada
ama ayaklarım küçüktü anne küçücüktü adımlarım
senin kadar hızlı yürüyemezdi
yürürken ses bile çıkaramayan topuklarım

insanlar seni seviyorum demesin diye dua ediyorum
biliyor muydun
gitmeden önce söylediğin son şeydi bu
söyleyen herkes gidecek sanıyorum
çünkü gitmeyecek biri sevmez boşu boşuna
sevmek gitmenin ön sözüdür
seversin, saatine bakarsın, bir düdük sesi
martı oluverir anneler sonra
ve anneden bırakılmışı başka kim bırakmasın
her sevildiğimde
her dokunulduğunda tenime
kulaklarımda o trenin çiy düdüğünü duyuyorum
duymak bin sayıda iğnenin kulaklarıma batırılışı gibi
duymak
cılız bir alakarga çığlığı
duyuyorum
türkü saçlı annem benim
yanlış notalarla taranmıssın gibi
başka birini daha aramaya gücüm yok martıların gözlerinde
işte öyle birşey işittiğim
seni seviyorum demelerin alt metinlerinde

hem
nazik olmayacağım artık
çünkü
kuş olabileceğini bile düşündüm ben
seneler boyu son bakışını çalan o saati kıskandım
o anı kafamda bin defa oynattım
kabanın, beren, saçların
daha hızlı yürüyebilirdim dedim
kendime kızdım
ama bunu hiç düşünmemiştim
bir bavul dolusu seviyormuşsun demek
topladın ve gittin
bir bluz sevgi bile bana bırakmadan
en sevdiğim çizmelerini de alıp
şimdi bende gideceğim
birazdan
güneş acıtır trenine atlayıp
çünkü seviyorum birilerini
ve korkarım söyledim
bana bıraktığın mirasın
sonuna kadar hakkını verdim
türkü saçlı annem benim
yürür giderdin önümden
ve keşke bu kadar sevmeseydin hiç beni