Güneş Şiiri - Hamiş Mustafa

Dünyaları aytınlatan sen,
Karanlıkları aydınlık eden,
Canlılara ışık veren,
Sen güneşsin.

Olmasaydın alemler perişandı,
Yıldızler,gezeğenler yandı,
Gök yüzüne aylar yayıldı,
Sen güneşsin.

Işığında kimler yaşadı,
Karanlıklara gömüldüğüne ağladı,
Sonsuzlara giden parladı,
Sen güneşsin.

Buz dağlarını ağlattın,
Yavaş,yavaş erittin,
İnsanların yanına getirttin,
Sen güneşsin.

Toprak sana bakardı,
Bulutlar gök yüzünden yere inerdi,
Yaşadığım alem seni severdi,
Sen güneşsin.

Mustafa gök yüzünde seni arar,
Gezegenden sana bakar,
Gök taşlarından seni sorar,
Sen güneşsin.