Güneş Şiiri - Selcan Irmak İslamoğlu

Bir sabah namazı huzuruyla
Düşüncelere daldım yine,
Pencerenin kenarında..

Güneşi bekliyor gözlerim,
Heyecanla..

Tan vakti mi bu..
İspirtolu kalem kokusu burnumda
Sahi,
İki meridyen arası kaç dakika..

Ufuk çizgisi var sonra..
Neden kavuşturmaz sevenleri?
Biraz,
Bizim hikayemiz gibi..

Bir kaç dakika..

Gökyüzünü okşuyor gözlerim.
Çok özledim..
Sesini,
Nefesini,
Ellerini..
En çok da ‘sevgini’
Belki de,
Benim olmayan bir şeyi..

Uzaklara dalıyor öylece gözlerim,
Bir damla yaş okşarken yanağımı,
Gülümsüyor güneş..
Dokunuyor tenime, saçlarıma..
Yaşlarımı kurutuyor sıcaklığıyla.
Ve fısıldıyor usulca;

‘Üzülme,
Bak..
Her karanlığın bir güneşi var ardında.’