Güneş Şiiri - Serdar Çelik

Gökyüzünde asılı durmuş
Öyle masumca etrafına ışık saçarak bakıyor bana,
Yanından da birbirleriyle oynaşarak geçen martılar ve güvercinler.
Öyle güzel oynuyorlar ki çocuk gibiler,
Rüzgar da süzülerek geçiyorlar
Karşımda asılı durmuş etrafına ışık saçan güneşle aramızdan.
Sanki ışıkta saçmıyor da bana ufuktan gülüyor gibi
“ Hey evlat bugünde sürem doldu
yarın meydanı boş bulursam yine gülerim sana...”
Dercesine yavaş yavaş varlığını yokluğa çeviriyor ve karartıyor dünyamı.
Kendisi bile bilmiyor nedenini.
Yıllar geçtikçe aynı alışkanlığını sürdürerek çıkıyor karşıma
İçime doldurduğu sıcaklığıyla
Ama her seferinde ayrı bir şevkle,
Üzerine yükseldiği canlılardan daha büyük bir zevkle
Ve istekle gerçekleştiriyor görevini.
Şu anda da ayrılıyor yanımdan
Yapımı henüz bitmemiş inşaat yapısının
Çıplak vücudundan süzülen saçaklarıyla elveda diyor bana
Şimdide sıra “ay ve yıldızlar da” diyerek.