Güneş Şiiri - Barışbey Rabbakul

GÜNEŞ!
İyi ki varsın sen Güneş’ olmasan Dünyamız donar;
İnsanımız böyledir; Dünya hayatı bir kumar;
Bunaltır bazen insanı; Dünya olur dört duvar;
Çok ta bunalmaya gerek yok; Dünya’da iyi şeyler de var;
Gözlerimiz ışıldar; Dünya’ya görmek için bakar;
İnsan oğlu düşünse de sigara üstüne sigara yakar;
Gelecek bir bilinmez; Tanrı bunu hep yapar;
Bazı önemli gerçekler duvarlarda yazar;
İnsan iyidir peki; niçin mezarlar kazar;
Sistemimiz var olduğu sürece; zaman durmadan akar;
Hayat kumar olsa da; insan bu oyunu bozar;
Gözlerimiz parıldar; çünkü içinden ışık saçar;
Tüm yaşananlara rağmen kalplerimiz hep atar;
İnsan bu kumarın içine hile katar;
Kırk sene geçirdim Dünya’da ömür bilmem ne kadar;
Üzülmeyin faniler Güneş gecede parıldar;
İlk baharla birlikte; umut verir yapraklar;
Gün gelir yeşerir elbet kara topraklar;
Tatlı sözle ödüllendirilir; işitmeyi bilen kulaklar;
Hiçbir zaman yok olmaz; kardeşçe yaşayan kuşaklar;
Her zaman var olacaktır; beklenecek duraklar;
Dünya bazen yeşerir; bazen ise kuraklar;
Her yaz yeniden gelir; bizler için sıcaklar;
En doğru insanlar dostça birbirini kucaklar…
Barışbey Rabb’akul…