Güneş Şiiri - Asya Yıldız

Tutamam içimde, sabır rest çekti,
Giz kapıları ardına dek açıldı,
Bir kasırga koptu alnımın ortasında,
Altından bir güneş parladı
Gözlerimin önünde...
Diz çöktüm,
Yüz sürdüm toprağına
Şefkatle saran yüreğinin.

Uzun bir yol oldun uzandın ömrüme
Kıvrılıp yamacımdan gökyüzüne uzanan,
Kasırgalar yoktu hiç orada.
Saçlarımı düşürüp alnıma koştum,
Bulutlar arasında yitirdim kendimi.
Ben yittikçe, binlerce kez buldun,
Altından bir güneş oldun parladın
Gözlerimin önünde...

Tutamadım içimde, isyana kalktı;
Toplayıp biriktirdiklerimi yokluğunda
Düştüm yoluna, dökülecek sözlerim var.
Budadım dallarımı, topladım saçımı
Vurdum ayaklarımı güneşin seher yoluna.
Diz çöktüm, yorgunluktan değil,
Yüz sürdüm ateşine, içimi ısıttı,
Gözlerim sonsuz mutlulukla dağlandı.