Güneş Şiiri - Mine Dönmez Ölçer

Aldım gözlerimi, koydum ufuk çizgisine
Seyrettim mavinin siyaha geçişini
Ayın yıldızları serpiştirip, konuk edişini
Güneşe değin bir hükümdarlıktı
Gururluydu ay, unuttu tan vaktini
Gökyüzüne hükmetti bir zaman

Işığını ondan alan yıldızlar
Sorgusuz sualsiz biat ettiler
Bir korku yayılmıştı sessizce
Ufak fısıltılar vardı sahipsiz gecede
Suspus olmuştu yıldızlar
Ya ışıkları kesilirse

Yaklaştıkça tan vakti
Sardı ayı bir telaş
Biliyordu durduramazdı güneşi
Uzaktı gezegenler, yıldızlarsa çaresiz
Uydusu olmuştu dünyanın
Sona geldiğini anladı, bir buluta sarılıp
Teslim oldu güneşe, beklenen olmuştu
Güneş, çıkmıştı tüm haşmetiyle güne