Güneş Şiiri - Ozan Oğuz

Eşitlik ararken evrenin her bir karışında
Sonuçsuz örüntüler içinde kaldım
Yokluğun denklemlerinden beni kurtardın
Gözlerinin içinde bilinmeyen bir deniz; her zaman farklı:
Bugüne kadar tüm bilinen kuralları yıkan...
Öngörülemeyen ve sıradan olmayan:
İçimde fırtınalar koparırken huşu içinde dalgalanan...

Karanlıkları yırtıyor beyaz ışıldayan kanatları:
Ay gibi; puslu akşamıma doğarken o,
Şarabın buğusunda dağılırken keder,
Gelip geçen her acıyı unuturken ben:
Güzel sesi naifçe çınlatıyor kulaklarımı
Gökten sıyrılan kızıllığında güneşin;
İçimi titretirken ılık nefesi...
Çalıyor, yanıbaşımda duyulan en güzel şarkı...
Sonsuzluğa taşırken bizi gecenin güçlü kanatları...

Dalgaların sesinden çalınıyor notalar...
Ay ışığı karışırken hafif esen rüzgarlarla
Gece kadar güzelken güneşi içinde saklıyor.
Sıcak ellerine bir dokunsam çıkar kıvılcımlar;
Ardından içimin yanışlarını söndüren alevler harlar...
Bu gece olmaz; kaybetmeye katlanamam:
Onu bulmuşken hatıralara bırakamam,
Ta ki hep bir oluncaya kadar.