Güneş Şiiri - Hasan Okursoy

GÜNEŞ

Her gün görünürdü
Ufukta batan güneş
Gülüşünde kardeş
Akşam tutuşan ateş

Şimdi sesi duyulmaz
Uzaklardan kimse gelmez
Gün yorgunluğuna düşer
Bazen gam çekilmez

Çocukluğundan gençliğinden
O kırılan nar da toplanmaz
Gölgesinden taşsa da o günler
Bir daha gelmez

Yazdıkların saklanır defterinde
Bir çığlıktır akar gider sende
Sağ taşın soğukluğunda
O günler unutulmaz

Yıllar sonra anladın
Ömrün de sonu varmış
Hep gölgene aldandın
Yorgunluğunda kaldın

Bazen yazdıkların
Bir sevinçten baka kaldı
Avluya düştü kırıkların
Eleğinde patladı mısırların

Hasan OKURSOY