Çaresizliğin içinde gördüm seni.
Tıpkı benim gibi duruyordun
Sanki sana bakarken kendimi gördüm.
Zormuş o zaman anladım.
Yaşayana da, karşısındakine de. ..
Sonra dedim ;
Hangi gün akşam olmamış
Hangi gece sabah...
Karanlığın ardından doğan güneş aydınlatır. .
Bizim içinde birgün elbet güneş doğar.
Yüreğini ferah tut tutki,
Benim de yüreğim ferahlasın.
El ele güneşin bizim için doğacağı günü bekleyelim seninle.
Sen bana yar ol.
Ben sana yara.
Fark etmez tam terside olabilir.
Yaralarımız birbirimize açık olsun
Olsun ki hava alsın ,kabuk bağlasın.
Eski zamanlarda ki gibi.
Senin geldiğini güneşin gelişiyle anlayayım.
Bulunduğun yeri aydınlat eskisi gibi...
Zümrüdü Anka
Kayıt Tarihi : 20.5.2019 00:12:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Zümrüdü Anka](https://www.antoloji.com/i/siir/2019/05/20/gunes-338.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!