Güneş... Şiiri - Mehmet Yılmaz

Güneş ile birlikte doğar, yagmurla birlikte ağlar, sonbaharla birlikte dökülürüm.
Bazen yıldız gibi kaydığımda olur.
Günes gibi battığım,
sonbaharla birlikte kıtırdadığımda olur.
Bahara hep özlem duyarım
Bahar gelsede gitsede hiç anlamam
Çünkü bir kış soğukluğu var yüreğimde
Onu hiç anlatamam...

Eh şimdi gökyüzünde yagmurlar yagmaya basladı.
O damlalar asla bedenime düşmez, düşsede hissetmem.
yüreğimdeki ateşi söndürene kadar dewam eder.
Sel olmuş yürek, gözyaslarıma sığınır
Oda içli içli ağlar
Yagmurla inatlasır gibi...
Bir titreme ardından,
Bahardan kalan soğukluğun titreyişi bu...