Güneş Şiiri - Onur Mecit

Gecenin sessizliğini dinliyorum,
Uzaktan hafifçe duyulan siren sesi,
Sokak lambalarının büyüleyici aydınlığı.
Ve rüzgarın getirdiği kokun.

Yıldızları izliyorum,
Tek başıma,Nefes almak güç geliyor,
Sensiz...
Yalnızlığı en çok hissettiğim zaman,

Unutuyorum bazen kim olduğumu,
Kimdim ben?
Hainin yanında bir aslan,
Senin yanında bir güvercin,

Sence,
Ölmek için iyi bir gün mü?
Ayın gölgesi altında,
Bir bankta,
Sessizce uykuya dalmak,
Sonsuz bir uykuya,
Asla uyanmaksızın.

Belkide ölmek için iyi bir gün,
Ama sensiz olmuyor,
Yapamıyorum,
Elini bir kere dahi tutamadan ölmek,
Dudaklarının sıcaklığını hissetmeden ölmek,
Sana sarılamadan ölmek,
Yapamıyorum.

Nefes alıyorum tekrar,
Yaşamak ne kolay değil mi,
Nefes al ve nefes ver,
Yaşamak buysa eğer sonuna kadar yaşıyorum,
Fakat, ya yaşamak sensen?

Sabah oluyor,
Güneşin sıcaklığını hissediyorum,
Eminim senin sıcaklığında böyledir,
Güven veren o sıcaklık,
Işık saçan gülüşün,
Yoksa sen o musun,
Adını bile bilmediğim,
Yüzünü bile görmediğim,
Güneşim...