Güneş Şiiri - Nurten Ak Aygen

I

Güneşin aydınlatır hüzünlü dünyamızı
Doğduğu andan beri saçar ışıklarını
Ağaçların gölgesi ve yoz alışkanlıklar
Sefasını sürdürür yaz günlerinde öğle
Tatlı hayaller sunar cömertçe etrafa
Soylu yanılsamalar esin kaynağı olur
Yeditepe ormanlar beslenir kurt kuş
Sırtında karasapan kasvetli ve umutsuz
Koşturur günboyunca doğanın yardımına
Mutluluk saçar durur gün batımına değin
Sevgilisidir güneş yerin göğün çiçeğin
Uzanır sere serpe denizlere dağlara
Yaylalara ulaşır yazın sıcaklarında
Upuzundur kolları sarmalar ana gibi

II

Şaşar kalırım bazen ölümün eşiğinde
Canlanır ilkbaharda su yürür kuru dallar
Yardımlarına koşar insan oğlundan yana
Verimini arttırır saygın iş, uğraşların
Dahası çok geçmeden belki yuva bulacak
Orman uğulduyacak yoz kafalar unutkan
Karanlık yitip giden ülkesinin geçmişi
Toprakla canlanacak kıracaklar zulmünü
Kulak verin zamana daha güzeldir yaşam
Doğacaktır güneşin bitecektir güçlükler
Sıyrılacak bu ülke bu kötü kaderinden
Ülkülerin yer etsin doğsun hürriyet güneş
Güç verecek ateşi doğacaktır külünden
Okşuyor yanağını özgürlüğün elleri

III

Ve güneş çepeçevre sardığında dünyayı
Eğilir önünüzde hükmettiği ateşle
Işıltılı bakışı hayat verir toprağa
Gelişir bilge kişi verdigi uğraşıyla
Sinirden yoksun kalır toprakla haşır neşir
Kıymeti bilen insan çoşkusunu gösterir
Güzellikle yol alır hiç durmadan çalışır
Öper başına koyar toprağın verdiğini
Ekmeğini paylaşır dostuyla düşmanıyla
Küçümseyen insanı iter elin tersiyle
İhaneti hiç sevmez gelemez haksızlığa
Sana eşsiz armağan yaşadığın şu günler
Doğan güneşe sevin içli şarkınla avun
Defne dalı altında mezarında yatıyor

Ölümlüdür sevgili anadan doğan insan
Her acıyı sevinci yaşayacaksın gün geline kendine acımadan...

16/10/2016