Güneş Şiiri - Naime Erlaçin

rüzgar çanları yağmalardı yüreğimi
yalnızdık ışık öncesi
yalnız evvelinde sözün
kasırganın gözünde yalnız
tek başına kanardık

sonsuz bekçisi bozkır türküleri ey!
taçlanır toyon’um* adak ağaçlarınızda
eylemimiz safi dil
safi ağıt çaputlarınızda
uyanır iç dikenler...her biri bir şimşek
çarpar adamı
im bırakır gök yakut berraklığında
cezbeye tutuluruz
kızar suyumuz

alnımızda bir mavzer

güneş durmaz patlar
güneş bilir
güneş isyankar

acılı bozkır türküleri ey!
tarihin tütsülediği yankıda dirilirsiniz
secdeye gelir susarız önünüzde
koynumuza gömülür med cezirleriniz
cürmümüz sonsuza bekçilik
bağışlayıcıdır lakin gök mekan
beraat’a dönüşür cezalar

ister üşüsün kainat... buza kessin yer
balagan kapısına astım mı düşleri korkmam
en fazla karıncada biter soğuğun hükmü

omzumda aşina bir sıcaklık...sevecen
billur dokuzlar doğar içimde
sırça güneşe sunulur evrenin kutsal ışığı..tutkulu
mekanlar büyütür gün... varsıllaşır cümle alem

kızıl gelincikler iner mistik nağmeye
kızıllığına etimin
dudağımda bir damla kan
bir damla daha aşkın rahminden şiire akan

güneş doğar
güneş yine doğar
güneşe giderim ben…

……….

(*) Toyon: Boy reisi
(**) Balagan: Saha’lara (Yakutlar) özgü kütük evi…

(19 Ağustos 2004)