Ey ışığını gönlüme düşüren güneş
Bir zamanlar göğümde parlayan ateş
Şimdi solgun ufuklarda kaybolurken
Gölgeni bırakıp gidiyorsun sessiz
O gözlerinde bahar çiçekleri
Sesinde yankılanan eski ezgiler
Şimdi ufak yelde savrulmuş yaprak gibi
Uzaklarda kayboluyor sözlerin
Vaktiyle ışığınla uyandım ben
Şimdi gecenin koynunda üşüyorum
Sen giderken gökyüzü sustu
Ve yıldızlar bile sönmeye yeminli
Ama bil ki, her doğan sabah
O güneş yeniden yükselir
Ve her sönüş, yeni bir doğuşa
Aydınlık bir umuda gebe kalır
Kayıt Tarihi : 24.11.2025 12:03:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!