Güneş Şiiri - Öner Özer

Şehir uykusuz,
Şehir sahipsizdi.
Hava soğuk,
Her yer karanlık,
Her yer pusluydu.
Yürüyordu
Sisler bulvarında.
Bir şehir değil,
Bir yürek bölündü,
Orta yerinden ikiye.
Acılarıyla baş başa,
Acılarıyla yapayalnız
Dayanamadı o depreme
Yıkıldı,
Güç abidesi,
Özgürlük abidesi.
Uzandı yere
Ayakta duramasa da,
Dünya yıkılsa da
Umurunda değildi.
Sarhoştu, üzgündü,
Terkedilmişti,
Ve kaybetmişti.
Doğrulmaya çalıştı
Uzanan bir el aradı
Hayallerini zorladı
Yaşananları düşledi.
Yalnızdı.
Kimseyi bulamadı.
Gecelere isyan etti,
Gündüzleri suçladı.
Sislerin arasında
Güneşini aradı.
İçi yanıyordu,
Tenide yanmalıydı.
Titredi.
Son bir kez,
Tebessüm etti,
Yaşlı gözlerle.
Ve yükledi,
Veda busesini,
Esen yellere.
Gözlerini kapadı
Bir daha açmamacasına.
Güneş doğdu
Geç kalsada…